به گزارش کردپرس، با فروپاشی حکومت بشار اسد در دسامبر ۲۰۲۴، میلیون‌ها سوری به امید آینده‌ای بهتر چشم به افق دوختند. اما در مناطق کردنشین، این امید به سرعت با واقعیت تلخی از بی‌ثباتی، فقر، و تهدیدهای جدید جایگزین شد. مجموعه‌عکس‌های آنجلین دسیدنز، روایتی انسانی و عمیق از زندگی روزمره کردهای سوریه در دوران پس از اسد است؛ تصاویری سیاه‌وسفید از رنج‌های خاموش، بازماندگان جنگ و مردمی که هنوز برای بقا می‌جنگند.

در قاب‌هایی که دسیدنز به ثبت رسانده، نه شعار و نه سیاست، بلکه نگاه کودکی در آغوش مادربزرگ، دست‌های لرزان پیرمردی با کیسه نان، و چهره‌های ساکت اما مقاوم، قصه‌ای گویاتر از هزار تحلیل را روایت می‌کنند؛ قصه‌ای از مردمی که هنوز ایستاده‌اند، حتی اگر همه چیز فرو ریخته باشد.

در یکی از تصاویر ثبت‌شده توسط دسیدنز است، خانواده‌های کرد سوری در یک نقطه مرزی یا ایست بازرسی دیده می‌شوند؛ جایی که کودکان، چمدان‌ها و کیسه‌های پر از وسایل زندگی، فضای انتظار و نااطمینانی را تداعی می‌کند. مردی با چهره‌ای خسته دو کیسه سنگین را بر دوش می‌کشد و در پس‌زمینه، خودروها و گروهی از زنان و کودکان در حال جابجایی هستند. عکس، در تضاد میان حرکت و ایستایی، روایتگر مهاجرتی است که پایان ندارد و آینده‌ای که همچنان در ابهام فرو رفته است.