به گزارش کردپرس، وینثروب راجرز، کارشناس مسائل کردها و امور خاورمیانه، در تحلیلی درباره بحران مزمن در روابط مالی و نفتی میان اربیل و بغداد تأکید کرد که چارچوب کلی توافق‌ها طی سال‌های اخیر تقریباً ثابت بوده، اما مشکل اصلی در عدم اجرای آن‌ها نهفته است.
او در پستی در شبکه ایکس نوشت: «چارچوب این توافق‌ها طی چند سال گذشته تقریباً مشابه بوده است. مشکل این است که هیچ‌گاه به‌درستی اجرا نمی‌شوند: اربیل نفت یا پول را ارسال نمی‌کند و بغداد نیز حقوق کارمندان را قطع می‌کند. تا زمانی که اراده‌ای واقعی برای تغییر این روند شکل نگیرد، نباید روی یک توافق بلندمدت حساب باز کرد.»
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که مذاکرات اخیر میان دولت فدرال عراق و دولت اقلیم کردستان بار دیگر بدون دستیابی به توافقی پایدار به پایان رسیده است. موضوع اصلی، همچون گذشته، به اختلاف بر سر صادرات نفت اقلیم کردستان و نحوه پرداخت حقوق کارمندان و هزینه‌های جاری از سوی بغداد بازمی‌گردد.
توافقات گذشته
در سال‌های گذشته، چندین دور توافق میان اربیل و بغداد حاصل شده که اغلب بر مبنای ارسال بخشی از درآمدهای نفتی اقلیم به خزانه دولت مرکزی در ازای پرداخت سهم بودجه‌ای اقلیم بوده‌اند. اما این توافق‌ها اغلب در مرحله اجرا شکست خورده‌اند؛ اقلیم به دلایل فنی یا سیاسی نتوانسته نفت را طبق برنامه تحویل دهد و دولت فدرال نیز متعاقباً پرداخت‌ها را متوقف کرده است.
در سال 2023، توافقی میان نخست‌وزیر وقت عراق و رهبران اقلیم صورت گرفت که صادرات نفت اقلیم از طریق شرکت ملی سومو و تخصیص 12.67 درصد از بودجه عمومی به کردستان را شامل می‌شد، اما این توافق نیز در میانه راه به بن‌بست خورد. مشابه این الگو در سال‌های 2019 و 2014 نیز تکرار شد.
به‌گفته راجرز، تکرار این چرخه ناکامی بدون ایجاد سازوکاری الزام‌آور و تضمین‌شده برای اجرای توافق‌ها، موجب بی‌اعتمادی متقابل و تضعیف بنیان‌های همکاری مالی میان اربیل و بغداد شده است. از نگاه تحلیلگران، دستیابی به توافقی پایدار نیازمند تغییر در رویکرد سیاسی و فنی دو طرف و تضمین‌های اجرایی .فراتر از وعده‌های سیاسی است
نظر شما