به گزارش کردپرس، مجله فوربز نوشت: بامداد دوشنبه، ساعت ۲:۳۰ به وقت محلی، یک پهپاد انفجاری در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی اربیل رهگیری و منهدم شد. به گزارش اداره کل مبارزه با تروریسم اقلیم کردستان، این رهگیری بدون تلفات یا خسارت مادی انجام شد. در همان روز، حمله‌ای دیگر به میدان نفتی خورمله در جنوب غربی اربیل آسیب وارد کرد. همچنین، در صبح سه‌شنبه، حمله‌ای به میدان نفتی سرسنگ باعث توقف تولید شد.
این‌ها جدیدترین نمونه از حملاتی است که مناطق مختلف اقلیم کردستان را هدف قرار داده‌اند. از جمله، در سوم ژوئیه نیز تلاش برای حمله پهپادی به فرودگاه اربیل خنثی شد؛ حمله‌ای که تنها باعث تأخیر موقت در فرود یک هواپیما شد. در همان روز، پهپادی دیگر در نزدیکی فرودگاه کرکوک سقوط کرد؛ فرودگاهی که تنها چهار روز پیش‌تر نیز هدف حمله راکتی قرار گرفته بود.
حضور نظامی آمریکا و سامانه‌های موجود
آمریکا در محوطه فرودگاه اربیل یک پایگاه نظامی دارد که با سامانه کوتاه‌برد دفاعی «سی-رم» (C-RAM) محافظت می‌شود. همچنین، دست‌کم یک سامانه پاتریوت (MIM-104 Patriot) در این پایگاه مستقر شده است.
در نقاط دیگر اقلیم، نیروهای کرد در ۱۰ ژوئیه یک پهپاد ناشناس را در نزدیکی پایگاهی در استان سلیمانیه (محل استقرار نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا) رهگیری کردند. اوایل همان ماه نیز دو پهپاد دیگر در این استان سرنگون شدند. در اول ژوئیه، پهپادی انفجاری به اردوگاه آوارگان ایزدی در استان دهوک سقوط کرد و آتش‌سوزی به راه انداخت، اما خوشبختانه تلفات جانی در پی نداش.
متهم اصلی از نگاه اربیل: گروه‌های عراقی
دولت اقلیم کردستان، رسماً گروه‌های عراقی را مسئول این حملات می‌داند، ادعایی که بغداد به‌شدت رد کرده است..
ناامیدی از کمک‌های دفاعی آمریکا
با تصویب قانون اختیارات دفاع ملی آمریکا (NDAA) در دسامبر ۲۰۲۳ که بندی برای تجهیز نیروهای پیشمرگه به سامانه‌های دفاعی داشت، امیدهایی در اربیل شکل گرفت. با این حال، اقلیم کردستان به‌دلیل نداشتن جایگاه رسمی به‌عنوان یک کیان مستقل، نمی‌تواند همچون دیگر دولت‌ها به‌طور مستقیم سلاح‌های پیشرفته خریداری کند؛ بر خلاف بغداد که اخیراً در حال خرید سامانه‌های میان‌برد KM-SAM از کره جنوبی است.
به همین دلیل، اربیل تنها به حمایت سیاسی آمریکا وابسته مانده؛ به‌ویژه با در نظر گرفتن سابقه بغداد در عدم همکاری نظامی با اقلیم کردستان.
احتمال دریافت پاتریوت یا NASAMS؟ بعید است
الکس آلمیدا، تحلیل‌گر امنیتی در مؤسسه مشاوره انرژی Horizon Engage، می‌گوید: «احتمال اینکه سامانه‌های سطح بالا مانند پاتریوت که توانایی مقابله با موشک‌های بالستیک را دارند در اختیار اربیل قرار گیرد، بسیار ضعیف است. NASAMS هم که سامانه‌ای میان‌برد با موشک‌های AIM-120 است، به همین ترتیب بعید به‌نظر می‌رسد.»
او خاطرنشان می‌کند که دولت مرکزی عراق با چنین انتقال‌هایی مخالفت خواهد کرد و این سیستم‌ها در حال حاضر در جهان کمیاب و بسیار پرتقاضا هستند.
سی-رم: بعید و مشکل‌زا
سامانه سی-رم، که با گلوله‌های ۲۰ میلی‌متری HEIT-SD اهداف راکت و پهپاد را نابود می‌کند، گرچه در اربیل موجود است، اما آلمیدا می‌گوید: «این سامانه پیچیده فقط به تعداد محدودی از کشورها صادر شده و آمریکا نیز در استفاده از آن در فرودگاه اربیل تردید دارد، چرا که فرودگاه بسیار به مناطق مسکونی و ساختمان‌های بلند نزدیک است.»
او اضافه می‌کند: «دولت عراق نسبت به انتقال سلاح‌های سنگین مانند توپ‌های کالیبر بالا به اقلیم حساس است.»
نمونه آن، واکنش شدید مقامات عراقی به انتقال توپ‌های سبک 105 میلی‌متری M119 به نیروهای پیشمرگه در آگوست ۲۰۲۴ بود که برخی خواستار مصادره آن‌ها شدند.
راه‌حل واقع‌بینانه: APKWS سامانه‌های ساده‌تر
احتمال می‌رود که آمریکا به‌جای سیستم‌های پیچیده، راه‌حلی کم‌هزینه‌تر را در قالب سامانه APKWS ارائه دهد. این سامانه در واقع یک راکت ساده Hydra 70 است که با افزودن کیت لیزری، به یک موشک هدایت‌شونده دقیق تبدیل شده است. هزینه هر واحد آن کمی بیش از ۲۰ هزار دلار است و اثربخشی خوبی علیه پهپادهای کوچک و انتحاری نشان داده است.
آلمیدا می‌گوید: «چیزی مثل نسخه زمینی APKWS یا موشک ضدپهپادی Coyote گزینه‌ای واقع‌بینانه‌تر است و احتمالاً به همان اندازه مؤثر اما مناسب‌تر برای استفاده در محیط‌های شهری خواهد بود.»
او اضافه می‌کند: «ترکیب این‌ها با سامانه‌های جنگ الکترونیک و تجهیزات دستی احتمالاً گزینه‌ای بهتر و کافی برای مقابله با تهدید پهپادها علیه اقلیم کردستان است.»
نظر شما