به گزارش کردپرس، روشَن چاکر، روزنامه‌نگار سرشناس حوزه‌ی سیاست و کردها، در یادداشتی که در مدیا اسکوپ منتشر شد، از محتویات نامه ای خبر داد که توسط عبدالله اوجالان، رهبر در بند PKK، به دولت باغچه لی رهبر حزب حرکت ملی ترکیه (MHP) نگاشته شده است.

بنا بر نوشته چاکر، اوجالان در دیدار ماه می ۲۰۲۵ با هیأتی از دم پارتی در زندان امرالی که با حضور برخی مقامات دولتی نیز همراه بوده، بارها از دولت باغچه لی، رهبر MHP، با لحن تحسین‌آمیز یاد کرده است.

بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از منابع موثق، اوجالان در اواخر این دیدار گفته است:
«شش ماه است که کمیسیون (مربوط به مذاکرات) تشکیل نمی‌شود. باید به باغچه لی نامه بنویسم. خواهم نوشت و خواهم گفت: "کارهای عجیبی در حال رخ دادن است. من این مسیر را تا اینجا رسانده‌ام." بگذارید کمیسیون مجلس تشکیل شود، چیزهای بسیار مهمی برای گفتن دارم.» او سپس شروع به نوشتن نامه‌ای کرده و آن را به یکی از مسئولان دولتی تحویل داده و گفته:
«اگر کسی بتواند این مسئله را حل کند، آن شخص باغچه لی است. او شما را هم از این بار نجات خواهد داد.»

به گفته منابع، این نامه به سرعت به دست دولت باغچه لی رسیده است.

اوجالان در ادامه گفته:
«در ترکیه دیگر سیاستمدار واقعی وجود ندارد. پس از آتاترک، فقط یک سیاستمدار واقعی باقی مانده، آن هم دولت باغچه لی است.»

روشن چاکر همچنین درباره گفت‌وگوی پیشین باغچه لی با اعضای دم پارتی چنین روایت کرده است:
«باغچه لی به آن‌ها گفته بود که بیشترین مقابله را با اوجالان کرده است. گفته بود: من برای اعدامش تلاش کردم، گفتم اگر پرونده به مجلس بیاید، حمایت می‌کنم. ولی ائتلاف وقت (دولت ائتلافی) با مشکل مواجه شد. اجویت مقاومت کرد، مسعود ییلماز سردرگم بود. من رفتم سراغ دمیرل و از او پرسیدم نظرش چیست. برایش جدول تهیه کردم که زیان‌ها و منافع اعدام را در آن نوشته بودم. دیدم ضررش بیشتر از فایده‌اش است، برای همین از آن منصرف شدم.»

اوجالان ادامه داده:
«باغچه لی یک شعر از جاهد سیتکی ترنجی برایم فرستاد. آن فراخوان ارزشمند را صادر کرد. گفته بود: "معمار این روند را با احترام یاد می‌کنم." در دنیا چنین چیزی بی‌سابقه است. همان‌طور که شما هم گفتید، وضعیتی استثنایی است. او دستش را پیش آورد و من هم دستش را گرفتم. اگر نمی‌گرفتم، تاریخ اشتباه می‌شد. به نظرم در جامعه نیز حمایت به ۷۰ درصد رسیده است.»

اوجالان در ادامه این دیدار به هیأت گفته است:
«پنجاه سال جنگ، زیادی است. مصطفی کمال تنها دو سال با یونانی‌ها جنگید و سپس با آن‌که دشمن بودند، صلح کرد. اگر جنگ ۵۰ سال طول بکشد، یعنی یا نمی‌توانی بجنگی یا نمی‌توانی صلح کنی. اگر به این نقطه رسیده‌ایم، پس اشکالی وجود دارد. در اینجا فقط دولت باغچه لی است که موضع‌گیری کرده، بقیه سکوت کرده‌اند.»

او همچنین اظهار داشته:
«فقط باغچه لی و تورگوت اوزال هستند که مطرح شدند. سرنوشت اوزال را هم که می‌دانید. من مصمم هستم. باغچه لی بارها سلام فرستاد. او من را می‌شناسد، و می‌داند که من توان انجام این کار را دارم.»

و افزود:
«وجود ملت کُرد قابل انکار نیست. هرچه باغچه لی بگوید، همان می‌شود. من او را جدی می‌گیرم، دیگران فقط داستان‌سرایی می‌کنند. باور دارم که حقوق ملت کُرد باید به رسمیت شناخته شود و این اتفاق خواهد افتاد.»

اوجالان تأکید کرده:
«حل مسائل با دولت از طریق ارتباط و گفت‌وگوی درست امکان‌پذیر است. باغچه لی این کار را با نادیده گرفتن فشارهای درون حزبش انجام می‌دهد، چون مسئله‌ی بقا را به‌خوبی درک کرده است. این یک رابطه تاریخی است که در حال شکل‌گیری است.»

منابع مطلع همچنین تأیید کرده‌اند که در جریان این دیدار درباره شکل، زمان‌بندی و نحوه‌ی ترک سلاح بحث‌های مفصلی صورت گرفته و در نهایت، چارچوب کلی مراسم امحای سلاح که اخیراً برگزار شد، در همان جلسه مشخص شده است؛ هرچند جزئیات بیشتری ارائه نشده است.