به گزارش کردپرس هشت ماه پس از سقوط حکومت بشار اسد، سوریه بیش از پیش در گرداب خشونت‌های قومی و فرقه‌ای فرو رفته است. سیاست آمریکا مبنی بر مشروعیت‌بخشی و حمایت از «دولت موقت سوریه» به‌منظور ایجاد ثبات، به شکست انجامیده و در عمل راه را برای کشتارهای گسترده توسط شبه‌نظامیان گشوده است. حملات علیه اقلیت‌های علوی و دروزی که از سوی دولت جدید صورت گرفته بود، حالا به دیگر نقاط کشور گسترش یافته و به موجی از خشونت سیستماتیک علیه اقلیت‌ها منجر شده: هزاران غیرنظامی کشته، زنان مورد تجاوز و بردگی جنسی قرار گرفته‌اند و صدها هزار نفر نیز آواره شده‌اند.
پس از علوی‌ها و دروزی‌ها، نوبت به کردها رسیده است
اظهارات اخیر «تام باراک»، سفیر آمریکا در ترکیه و نماینده ویژه واشنگتن در امور سوریه، که «احمد الشرع» (معروف به ابومحمد جولانی) – از اعضای سابق داعش و القاعده – را با جورج واشنگتن مقایسه کرد، و همزمان فدرالیسم برای کردها و دیگر اقلیت‌ها را رد نمود، از نگاه دولت سوریه چراغ سبزی برای سرکوب بیشتر اقلیت‌ها تلقی شده است. پس از موجی از حملات مرگبار علیه علوی‌ها، دروزی‌ها و مسیحیان، اکنون کردها به هدف بعدی دولت سوریه و نیروهای نیابتی ترکیه تبدیل شده‌اند.
از زمان سقوط اسد، نیروهای وابسته به ترکیه بارها به مناطق کردنشین حمله کرده و جنایات وحشتناکی علیه غیرنظامیان مرتکب شده‌اند: از کشتار گرفته تا تجاوز جنسی و بردگی زنان. اگر آمریکا کردها را تحت فشار بگذارد تا سلاح‌های خود را زمین بگذارند، به احتمال زیاد شاهد قتل‌عامی وسیع توسط ارتش سوریه و شبه‌نظامیان تحت حمایت ترکیه خواهیم بود.
این در حالی است که کردها طی بیش از یک دهه گذشته وفادارترین متحد آمریکا در سوریه بوده‌اند و بیش از ۱۱هزار نفر از نیروهایشان را در مبارزه با داعش از دست داده‌اند. آن‌ها در حال حاضر حدود ۹هزار زندانی داعشی را در بازداشت دارند؛ که مقامات آمریکایی از آن‌ها به عنوان «بمب ساعتی» و «ارتش تروریستی در انتظار» یاد کرده‌اند. اگر کردها کنترل خود را بر شمال‌شرق سوریه از دست دهند، نه‌تنها آمریکا یک متحد حیاتی در مبارزه با تروریسم را از دست می‌دهد، بلکه زمینه بازگشت دوباره داعش نیز فراهم می‌شود. »
احمد الشرع و گروه‌های تحت فرمان او (از جمله جبهه‌النصره و بعدها هیئت تحریر الشام) از سال‌ها پیش جنگی تکفیری علیه کردها به راه انداخته‌اند؛ نه از روی اختلاف دینی – چراکه اکثریت کردها نیز مسلمان سنی هستند – بلکه به دلیل تعصب نژادی نسبت به کردها که عرب نیستند.
در سال ۲۰۱۳، علمای جبهه‌النصره تحت رهبری الشرع فتوایی صادر کردند مبنی بر اینکه: «کردها کافرند و کشتن آن‌ها، تصرف زنانشان، غارت اموالشان و ویرانی خانه‌هایشان عادلانه و شرعی است.»
در نیمه نخست سال ۲۰۱۳، این گروه با پشتیبانی ارتش ترکیه، به بسیاری از مناطق کردنشین سوریه حمله کردند، خانه‌ها را به آتش کشیدند، غیرنظامیان را کشتند و ده‌ها نفر را روزانه می‌ربودند. در جریان این حملات، بیش از ۴۵۰ کرد – عمدتاً زنان و کودکان – در مناطقی مانند تل‌ابیض، تل‌حاصل و تل‌عران قتل‌عام شدند. در حمله‌ای خونین به تل‌ابیض در ۵ اوت ۲۰۱۳، ۱۲۰ کودک و ۳۳۰ زن و مرد به دست نیروهای جبهه‌النصره کشته شدند. همچنین بیش از ۱۲۰۰ کرد در آن دوره ربوده شدند.
در سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۱۹، نیروهای هیئت تحریر الشام به رهبری الشرع در پاک‌سازی قومی و اخراج حدود نیم میلیون کرد در شمال سوریه، به‌ویژه در مناطق عفرین و سریکانیه، مشارکت داشتند؛ اقداماتی که با حمایت ترکیه و به‌منظور تغییر بافت جمعیتی منطقه و اسکان اعراب، ترکمان‌ها و خانواده‌های تروریست‌های خارجی انجام شد.
از زمانی که الشرع خود را رئیس‌جمهور سوریه اعلام کرده، کارزار نفرت‌پراکنی حساب‌شده‌ای علیه کردها در رسانه‌های وابسته به دولت سوریه و ترکیه به راه افتاده است.
سیاست‌های تبعیض‌آمیز علیه کردها به مرحله خطرناکی رسیده است. تنها در ۲۱ ژوئیه ۲۰۲۵، چند جوان کرد در دمشق صرفاً به دلیل صحبت‌کردن به زبان کردی در مکان عمومی بازداشت شدند. در فاصله ۱۹ تا ۲۲ ژوئیه، دست‌کم ۲۵ کرد – از جمله دختران نوجوان – توسط نیروهای امنیتی سوریه ربوده شدند.
بسیاری این فضای ضدکردی را زمینه‌سازی برای حمله نظامی گسترده به مناطق کردنشین می‌دانند. با معرفی کردها به‌عنوان «بیگانه»، «خرابکار»، «عامل صهیونیسم» و «دشمن خدا»، دولت‌های سوریه و ترکیه می‌کوشند حمایت گروه‌های سلفی عرب و ترک را برای پاک‌سازی قومی جلب کنند.
جاه‌طلبی‌های نو-عثمانی ترکیه
سقوط بشار اسد دروازه را برای سلطه‌جویی ترکیه باز کرد. آنکارا اکنون به دنبال استقرار یک رژیم متمرکز و وابسته به خود در دمشق است تا از آن به‌عنوان سکویی برای بی‌ثبات‌سازی منطقه استفاده کند. .
نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه، در مصاحبه‌ای اخیر مدعی شد: «تمام اقلیت‌ها آن‌قدر باهوش هستند که بفهمند ما با هم و در یک ساختار متمرکز بهتر هستیم!» این سخن در تضاد آشکار با خواسته‌های همیشگی اقلیت‌ها از جمله کردها، علوی‌ها، دروزی‌ها و مسیحیان است که همواره خواهان یک نظام غیرمتمرکز و دور از استبداد بوده‌اند.
سیاست‌های فرقه‌گرایانه و تندروانه احمد الشرع، کشور را به حمام خون تبدیل کرده است. او به‌عنوان رئیس‌جمهور نه‌تنها نتوانسته انتظارات آمریکا را برای بازسازی سوریه برآورده کند، بلکه سرکوب اقلیت‌ها را تشدید کرده و خشونت‌های فرقه‌ای را دامن زده است. بنابراین، سیاست آمریکا در قبال سوریه نیازمند بازنگری فوری است؛ ایالات متحده باید به‌جای حمایت از ساختار متمرکز و اقتدارگرا، به اقلیت‌ها امکان اداره امور خود را بدهد. همچنین باید مانع از تسلط کامل ترکیه بر سوریه شد؛ چرا که آنکارا از این کشور به‌عنوان ابزاری برای بی‌ثبات‌سازی منطقه و ضربه‌زدن به منافع آمریکا بهره خواهد گرفت.
آمریکا باید به حمایت از نیروهای کرد در شمال‌شرق سوریه – که همچنان حدود ۳۰ درصد از خاک کشور را در اختیار دارند – ادامه دهد. اگر واشنگتن آن‌ها را تنها بگذارد، نه‌تنها به یک متحد وفادار پشت کرده، بلکه پایگاه نفوذ خود در سوریه را از دست می‌دهد و راه را برای شکل‌گیری یک «محور ضدآمریکایی هموار می‌سازد
موسسه MEMRI
نظر شما