به گزارش کردپرس، پس از اعلام رسمی پ.ک.ک یا حزب کارگران کردستان ترکیه در ماه مه ۲۰۲۵ مبنی بر آمادگی برای خلع سلاح، امیدهایی درباره پایان یکی از طولانی‌ترین درگیری‌های مسلحانه در خاورمیانه شکل گرفت. با این حال، ادامه حملات هوایی و زمینی ارتش ترکیه به مواضع این گروه در اقلیم کردستان عراق، بلافاصله این خوش‌بینی را با تردیدهای عمیق مواجه کرد.
الیزا مارکوس، نویسنده کتاب تحلیلی "خون و باور" و از شناخته‌شده‌ترین تحلیل‌گران مسائل کردها، در این‌باره هشدار می‌دهد که: «فرصت بازگشت به جنگ بسیار بالاست. پ‌ک‌ک می‌گوید می‌خواهد به سمت توافق صلح حرکت کند، اما تأکید دارد که ناچار است از خود دفاع کرده و بجنگد.»
او معتقد است که ترکیه نمی‌تواند هم‌زمان از روند صلح سخن بگوید و به بمباران مواضع طرف مقابل ادامه دهد؛ چنین سیاستی تنها به تعمیق شکاف و بازتولید بی‌اعتمادی منجر می‌شود.
در همین چارچوب، مگان بودت، کارشناس مستقل مسائل کردها و مدیر انستیتو صلح کردی در واشنگتن، با نگاهی ساختاری‌تر به آسیب‌پذیری روندهای صلح در نبود یک مکانیسم پایدار آتش‌بس اشاره می‌کند.
او می‌گوید:« مشکل، آغاز روند صلح بدون آتش‌بس دوجانبه و پایدار است. هر دو طرف می‌توانند رسانه‌ها را کنترل کرده و معنای سیاسی درگیری‌ها را محدود کنند، اما درگیری‌های مسلحانه می‌توانند به‌راحتی از کنترل خارج شوند.»
بودت هشدار می‌دهد که حتی در بهترین شرایط، یک روند صلح بدون تضمین‌های میدانی و اراده سیاسی متقابل، می‌تواند نه‌تنها بی‌ثمر، بلکه بسیار پرهزینه‌تر از ادامه جنگ باشد.
نظر شما